Na prvoj vojnoj karti iz 1783. godine tu su još bili samo vinogradi (Weingarten), na kojima je 1808. godine podignuta kapela u čast Svetog Urbana, koji je zaštitnik vinogradara.

Ime sela se prvi put pominje na katastarskim mapama kao Zemljište bogaraša (bogaraško drugo sejanje) u drugoj polovini XIX veka, da bi potom u III vojno-geografskom premeru bilo pomenuto kao Bogaraški salaši, odnosno kao stanica Bogaraš nakon otvaranja železničke pruge između Sente i Subotice, koja i označava lokalitet sela.

Selo se po prvi put pominje 1479. godine, kada je dospelo u imanje budimskog Kaptola.

Selo se prvi put pominje u poreskom popisu iz 1520 – 1522. godine, ali se ne nalazi na turskim poreskim listama iz kasnijih vremena.